غدیر یعنی آخرین پیامِ آخرین پیامبر صلی الله علیه و آله؛

غدیر یعنی روایت فاطمه اطهر علیهم‏السلام؛

غدیر یعنی خروش خاموش محسن علیه‏السلام در پشت در..

و فدا شدن به دست بی‏وفایان؛

غدیر یعنی ریسمان بر گردن امیرالمؤمنین علیه‏السلام؛

غدیر یعنی صبر امام مجتبی علیه‏السلام؛

غدیر یعنی لب‏های تشنه‏ی کنار فرات؛

غدیر یعنی آفتاب بر نیزه؛

غدیر یعنی ناله‏ی سوزان زین‏العابدین علیه‏السلام؛

غدیر یعنی شکوفایی علم به دست امام باقر علیه‏السلام؛

غدیر یعنی مذهب جعفری..

و کرسی درس آسمانی امام جعفر صادق علیه‏السلام؛

غدیر یعنی موسی بن جعفر علیه‏السلام و زندان بغداد؛

غدیر یعنی جلال خداوندی در امام هشتم علیه‏السلام؛

غدیر یعنی امامت در هفت سالگی جواد الائمة علیه‏السلام؛

غدیر یعنی جامعه‏ی کبیره‏ی امام هادی علیه‏السلام؛

غدیر یعنی خانه‏نشینی امام عسکری علیه‏السلام؛

و غدیر یعنی عدالت؛

یعنی صلح؛

یعنی دین فراگیری اسلام؛

یعنی سرنگونی ظلم؛

یعنی انتظار؛

یعنی فرج؛

و غدیر یعنی مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف

پیامبر اکرم ص  در چنین روزی، حضرت علی (ع) را از میان جمعیت صدا کرد و او را بالای منبر برد و دست حضرتش را گرفت، همان دستی که ارزش یک ضربه شمشیرش از عبادت جن و انس بالاتر بود، سپس او را به مردم معرفی کرد. همه مردم حضرت علی (ع) را بالای منبر و در کنار پیامبر دیدند، دستش در دست مبارک رسول خدا (ص) بود و او را شناختند و دریافتند که هدف از توقف در این بیابان، موضعی است که مربوط به علی می شود. همه با گوش ‍ جان آماده بودند که پیامبر (ص) را درباره علی (ع) بشنوند. پیامبر فرمود: من اولی بکم انفسکم؛ سزاوارترین مردم که بر مومنان از خود آنها کیست؟

پیامبر (ص) این سوال را سه تکرار کرد و در هر مرتبه از آنها می پرسید: سخنم را شنیدید؟ مردم جواب می دادند: آری، خدا و رسول خود بهتر می دانند. سپس فرمود:

خداوند مولای من است و من مولای مومنان و بر آنان از خودشان سزاوارترم: من کنت مولاه فعلی مولاه اللهم و ال من والاه و عاد من عاداه، و انصر من نصره و اخذل من خذله و احب من احبه؛

هر کس من مولا و رهبر اویم، پس علی مولا و پیشوای اوست، خدایا دوست بدار دوست او را و دشمن بدار دشمن او را و یاری کن یاور او را و خوار کن دشمنان او را

آنگاه فرمود: حاضران، این موضوع را به غایبان برسانند. در این هنگام مژده ای از طرف خدای سبحان رسید که: الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا؛

امروز خداوند دین خود را کامل و نعمت را بر بندگان تمام کرد و به اسلام (کامل) راضی شد.

پیامبر (ص) فرمود:

الله اکبر علی اکمال الدین و اتمام النعمة و رضی الرب برسالتی و الولایه لعلی من بعدی؛

خدا بزرگ است، خدا بزرگ است که دین خود را کامل و نعمت خود را به پایان رسانید و از رسالت من و ولایت علی بعد از من خوشنود شد.

پیامبر (ص) از منبر پایین آمد. جبرییل نازل شد و عرض کرد: خداوند به شما سلام می رساند و می فرماید: خدا به پاس ابلاغ این پیام به تو پاداش خیر می دهد، همانا رسالت را به انجام رساندی و برای امت خیر خواهی کردی و مومنان را شاد نمودی و کافران و دشمنان اسلام را ذلیل کردی

آن روز بزرگ، که عید خدا بود، بر شیطان بسیار تلخ آمد. امام صادق (ع) از قول پدرش نقل کرده که شیطان در چهار مورد فریاد درد آلود کشید: روزی که لعنت شد، روزی که به زمین فرود آمد، روز بعثت پیامبر (ص) و روز غدیر خم

غدیر هنگامه ای بود که جبهه حق، مستحکم و پشت حق پرستان استوار شد. با ولایت و امامت حضرت علی (ع) موضع شیاطین بقدری تضعیف شد که آنان پیش شیطان بزرگ رفته، خاک بر سر خود ریختند. ابلیس بزرگ گفت: چرا چنین می کنید؟ گفتند: امروز این مرد پیمانی از مردم گرفت که تا روز قیامت گسسته نمی شود.

manba:

hosin abasi.blogfa.com